3900 Series Router

امروزه با استفاده از سخت افزارهای قوی که از پردازش چند هسته ای قوی، حافظه های با سرعت و حجم بالا و پهنای ارتباطی شبکه و ذخیره سازی که در دیتا سنترها استفاده شده است به سادگی می توان دید حجم بسیاری از application ها و سرویس های موردنیاز در سازمان نمیتواند حتی بخش کوچکی از این منابع را مورد استفاده قرار دهد و بطور میانگین حجم قابل توجهی از این منابع پرهزینه بلا استفاده می ماند. استفاده از تکنولوژی مجازی سازی یکی از راهکارهای موثر برای استفاده بهینه و مناسب از منابع سخت افزار می باشد.

بطور خلاصه مفهوم Virtualization ،استفاده از یک نرم افزار خاص برای جداسازی منابع فیزیکی یک کامپیوتر در قالب کامپیوترهای مجازی، است. لایه جداسازی امکان می دهد که روی هر کامپیوتر فیزیکی چند VM داشته باشیم. هریک از VMها می توانند دارای سیستم عامل خود باشند و آنرا اجرا کنند.اگر راه اندازی VM در لایه جداسازی به درستی صورت گیرد، سیستم عاملی که رویVM اجرا می شود، درست مثل این که روی خود سخت افزار نصب شده باشد، کار می کند. سیستم عامل میزبان ، اولین سیستم عامل است و مستقیما روی سخت افزار فیزیکی نصب می شود. مجازی سازی بوسیله نرم افزاری که روی این سیستم عامل نصب می شود و کار می کند، انجام می گیرد. سیستم عامل های میهمان، تحت نرم افزار مجازی سازی و روی VM های اختصاصی خودشان اجرا می شوند. سیستم عامل های میهمان از طریق لایه مجازی سازی به منابع ماشین فیزیکی (کامپیوتر اصلی ) دسترسی دارند.

بخش کلیدی در ساختن لایه جداسازی، معمولا ناظر ماشین مجازی یا (VMM Virtual Machine Monitor) و گاهی هم Hypervisor خوانده می شوند. نوشتن برنامه VMM کارساده ای نیست. چون این برنامه با ید طوری به سیستم عامل میهمان وانمود کند که انگار کنترل سخت افزار واقعی سیستم را در دست دارد. برای انجام این کار ، VMM در سطح پردازنده، یعنی حلقه صفر کار می کند.

سیستم عامل میهمان یک سطح بالاتر و در حلقه یک اجرا می شود. اکثر سیستم عامل برنامه های کاربردی را در حلقه سه اجرا می کنند. در این سطح حفاظتی ، برنامه های کاربردی مجوزهای محدودی دارند و نمی توانند کارهایی را انجام دهند که به از کار افتادن سیستم عامل یا خطرات امنیتی منجر می شوند.

نرم افزار پیشنهادی موجود دراین پروژه

نرم افزار VMware Infrastructure

مرکز عمليات (کنترل و مديريت) شبکه Network Operation Center (NOC)

مرکز کنترل مديريت شبکه تشکيل شده از نيروی انسانی، ابزار نرم افزاری و يا سخت افزاری، برای کنترل و مديريت کليه بخشهای يک شبکه از ايستگاههای کاری تا سرورها و تجهيزات ديگر. ايجاد چنين مرکزی با خريد و يا نصب چند نرم افزار و يا سخت افزار به تنهائی ممکن نيست. برای داشتن مرکز کنترل مديريت شبکه نياز علاوه بر ابزار، نياز به طراحی و تعريف فرايندهای مربوط به اين مرکز می باشد. بيشتر ابزار مورد استفاده در مرکز کنترل و مديريت شبکه، ابزاری هستند که در خود سيستم عامل و يا تجهيزات وجود دارند (مانند: Ping, Trace, Syslog, SNMP,…)، که استفاده از اين ابزارهای ساده و يا ابزارهای پيشرفته ديگر، می تواند در مديريت و عملکرد بهتر شبکه بسيار مفيد باشد. مرکز عمليات شبکه يک واحد سازمانی برای موارد زيرمی باشد:

- عمليات پايش و مديريت روزمره شبکه 
- نقطه ای متمرکز برای کليه تماس های کاربران شبکه 
- پردازش و رفع اشکالات بوجود آده در شبکه 
- ثبت کليه وقايع از قبيل تغييرات در پيکربندی ها, اختلالات بوجود آمده, وضعيت کارکرد شبکه و شکايتهای کاربران

رديابی مشکلات

برای اين بخش نياز به ابزار Ticketing System برای ثبت و رديابی کليه وقايع در شبکه می باشد. اين وقايع يا به صورت خودکار و توسط ابزار مورد استفاده برای NOC در Ticketing System يا توسط مسئولين NOC ثبت می شوند و تا رفع مشکل کليه مراحل بايد در سيستم ثبت شوند.

قابليتها و مزايای مرکز کنترل مديريت شبکه

• پايش تمامی لينکهای شبکه LAN و يا WAN
• پايش کليه تجهيزات شبکه
• اطمينان از عملکرد بدون وقفه سرورها و سرويسها
• ارائه خدمات پشتيبانی به بخشهای مختلف

نکات مهم در طراحی NOC

برای داشتن يک مرکز کنترل شبکه موثر و کامل، نياز به بررسی و ارزيابی دقيق وضعيت موجود شبکه شامل، انواع سيستم عامل، نرم افزارها، تجهيزات شبکه، توپولوژی دقيق, پهنای باند موجود, سرورها، نيازهای امنيتی در مجموعه، نحوه مديريت تغييرات, امنيت و غيره می باشد.

انتخاب مکان فيزيکی مرکز کنترل، طراحی ساختار NOC، مدل کاری برای کارکنان، ايجاد يکپارچگی بين مرکز کنترل شبکه و پشتيبانی مرسوم شبکه، نحوه مديريت تغييرات و پيگيريهای لازم برای رفع اشکال، از جمله نکات مهمی هستند که در طراحی و پياده سازی يک مرکز کنترل شبکه بايد در نظر گرفته شوند.

لغات کلیدی مرتبط : تجهیزات شبکه، توپولوژی، کنترل شبکه های کامپیوتری، پیاده سازی شبکه های کامپیوتری، مدیریت شبکه های کامپیوتری، امنیت شبکه های کامپیوتری،noc، مرکز داده ها، کارکرد شبکه های کامپیوتری،سرورها،مدیریت شبکه هی کامپیوتری، ردیابی مشکلات شبکه

Data center ها جهت در بر گرفتن تجهيزات، اطلاعات و برنامه هاي كاربردي حساس در فضايي كاملاً مطمئن و داراي قابليت گسترش طراحي شده اند. آنها تحكيم و تثبيت منابع محاسباتي بسيار مهم را در محيطهاي كنترلي، تحت يك مديريت واحد فراهم مي سازند و باعث مي شود که تشكيلات اقتصادي و سازمانهاي مختلف مطابق نيازهاي تجاري و بر طبق زمان بندي هاي دقيق خود عمل كنند. بر طبق تعريف ارايه شده از جانب Renewable Energy policy, Data center ها يك سري اجزايي بسيار ضروري زير ساختي هستند كه كار پشتيباني از اينترنت و تجارت ديجيتالي و بخشهاي ارتباطات الكترونيكي را به عهده دارند و در نتيجه تمامي سرويس هاي ارايه شده در آنها بايد دقيق, مطابق برنامه وبدون كوچكترين وقفه اي بايد عمل نمايند.

به طور كلي Data center ها به عنوان مكاني جهت فراهم آوردن موارد زير تعريف مي شوند :

• ذخيره سازي، مديريت، پردازش و تبادل اطلاعات Digital
• فراهم آوردن سرويس هاي كاربردي يا مديريت جهت پردازش هاي اطلاعاتي

ايجاد Data center به برنامه ريزي بسيار دقيق و گسترده نياز دارد و اهداف مورد نظر از طراحي يك Data Center بايد واضح باشد تا نيل به آن اهداف امكان پذير شود. معيارهاي طراحي براي هر كدام از سرويسهاي ارايه شده در Data Center عبارتند از:

• قابليت دسترسي بالا (High Availability)
• توسعه پذيري (Scalability )
• امنيت (Security)
• قابليت مديريت (Manageability)

نحوه طراحي Data center

Data center ها در حقيقت منزلي براي اجزاي متعدد و مختلف مي باشند كه از زير ساخت بلوك هاي مختلف مانند سوييچ هاي مركزي يك شبكه campusيا روترهاي لبه اي يك شبكه گسترده خصوصي (Private WAN) پشتيباني مي كنند. 
يك Data Center مي تواند شامل تمامي يا بعضي از بلوك هاي نشان داده شده در شكل بالا (البته حداقل با يك server farm) باشد. اين server farm ها مي توانند بسته به نياز در فضاهاي فيزيكي مختلفي و يا در يك فضا طراحي شوند. به طور مثال يك كمپاني مي تواند يك data center براي تمامي منابع خود از قبيل server ها، firewall ها، روترها، سوييچ ها،..... ايجاد نمايد و و كمپاني ديگر سه farm server در فضاهاي فيزيكي متفاوت كه در آنها هيچ تجهيزاتي به اشتراك گذاشته نشده است ايجاد نمايد.

شرايط فيزيکي Data center

از آنجاييکه Data center ها فضاي محاسباتي بسيار مهم منابع مي باشند، بايد داراي تجهيزات و امكانات بسيار خاصي جهت نگهداري و ارايه سرويس هاي 7×24 داشته باشند. عوامل محيطي كه در طراحي يك Data center بايد مد نظر قرار گيرند:

1. سيستم برق بدون وقفه و مولد برق اضطراري
2. شرايط محيطي
   • کف کاذب
   • دما
   • رطوبت
   • سيستم تهويه قابل اطمينان
   • سيستم اطفاء حريق
3. امنيت فيزيكي
4. اصول استانداردهاي ساخت يافته كابل كشي

سرويسهاي Data center

Data Centerها از سرويسهاي متعددي پشتيباني مي نمايد که در مجموع كليه نيازهاي برنامه هاي كاربردي موجود در Data center توسط اين سرويسها بر آورده مي شود. طراحي Data Center سرويس هاي زير را فراهم مي آورد:

1. سرويسهاي زير ساخت
   • سرويسهاي لايه 1 يا سرويسهاي Metro
   • سرویسهای لايه 2
   • سروییسهای لايه 3
2. سرويس هاي هوشمند شبكه اي
3. سرويسهاي Server Farm
4. سوئيچينگ محتوا
5. سرويس Caching
6. SSL Offloading
7. سرويس هاي ذخيره سازها (Storage)
8. تجهيزات Network Attached Storage

لغات کلیدی مرتبط :مرکز داده ها، شبکه های کامپیوتری، دیتا سنتر، Data center,مدیریت، سوییچ، روتر،طراحی دیتا سنتر،شرایط فیزیکی دیتا سنتر، شبکه های کامپیوتری،