امروزه با استفاده از سخت افزارهای قوی که از پردازش چند هسته ای قوی، حافظه های با سرعت و حجم بالا و پهنای ارتباطی شبکه و ذخیره سازی که در دیتا سنترها استفاده شده است به سادگی می توان دید حجم بسیاری از application ها و سرویس های موردنیاز در سازمان نمیتواند حتی بخش کوچکی از این منابع را مورد استفاده قرار دهد و بطور میانگین حجم قابل توجهی از این منابع پرهزینه بلا استفاده می ماند. استفاده از تکنولوژی مجازی سازی یکی از راهکارهای موثر برای استفاده بهینه و مناسب از منابع سخت افزار می باشد.
بطور خلاصه مفهوم Virtualization ،استفاده از یک نرم افزار خاص برای جداسازی منابع فیزیکی یک کامپیوتر در قالب کامپیوترهای مجازی، است. لایه جداسازی امکان می دهد که روی هر کامپیوتر فیزیکی چند VM داشته باشیم. هریک از VMها می توانند دارای سیستم عامل خود باشند و آنرا اجرا کنند.اگر راه اندازی VM در لایه جداسازی به درستی صورت گیرد، سیستم عاملی که رویVM اجرا می شود، درست مثل این که روی خود سخت افزار نصب شده باشد، کار می کند. سیستم عامل میزبان ، اولین سیستم عامل است و مستقیما روی سخت افزار فیزیکی نصب می شود. مجازی سازی بوسیله نرم افزاری که روی این سیستم عامل نصب می شود و کار می کند، انجام می گیرد. سیستم عامل های میهمان، تحت نرم افزار مجازی سازی و روی VM های اختصاصی خودشان اجرا می شوند. سیستم عامل های میهمان از طریق لایه مجازی سازی به منابع ماشین فیزیکی (کامپیوتر اصلی ) دسترسی دارند.
بخش کلیدی در ساختن لایه جداسازی، معمولا ناظر ماشین مجازی یا (VMM Virtual Machine Monitor) و گاهی هم Hypervisor خوانده می شوند. نوشتن برنامه VMM کارساده ای نیست. چون این برنامه با ید طوری به سیستم عامل میهمان وانمود کند که انگار کنترل سخت افزار واقعی سیستم را در دست دارد. برای انجام این کار ، VMM در سطح پردازنده، یعنی حلقه صفر کار می کند.
سیستم عامل میهمان یک سطح بالاتر و در حلقه یک اجرا می شود. اکثر سیستم عامل برنامه های کاربردی را در حلقه سه اجرا می کنند. در این سطح حفاظتی ، برنامه های کاربردی مجوزهای محدودی دارند و نمی توانند کارهایی را انجام دهند که به از کار افتادن سیستم عامل یا خطرات امنیتی منجر می شوند.
نرم افزار پیشنهادی موجود دراین پروژه
نرم افزار VMware Infrastructure